Bruine roest

Bruine roest kenmerkt zich door talrijke hoopjes gaande van bruin tot bruinoranje verspreid op het blad. De sporenhoopjes zelf kunnen omgeven zijn een lichtere ring.

Op de aangetaste vlekken worden later zwarte vruchtlichamen gevormd met de « wintersporen ».

Vroege aantastingen zijn aanwezig vanaf stadium 2de knoop.

Bruine roest is eerder warmteminnend en komt daardoor ook laat in het seizoen voor.

Zelden kunnen al hoopjes waargenomen vanaf het 3-blad stadium (in het geval van zachte en natte winters). Deze aantasting komt vanuit het initiële inoculum.

De ziekte ontwikkelt zich snel bij veel neerslag en temperaturen tussen de 15 en 22 °C.

Gevoelige rassen.

Zaaidatum: een vroege zaai is een bezwarende factor. Laat gezaaide percelen zijn minder vaak getroffen door de ziekte.

Te veel stikstof bevordert de ziekte door een dichtere stand van de tarwe met een warm en vochtig microklimaat in het gewas. Daarentegen is een goede fractionering van de stikstof ongunstig voor de ziekte.

Aanwezigheid van tarwe-opslag: tarwe-opslag bevordert het behoud van het inoculum.

Tarwe na tarwe: een perceel dat reeds vroegere aantastingen met bruine roest heeft gekend, kan terug ziekte ontwikkelen vanuit het initieel inoculum.

De sporen van bruine roest hebben vrij water nodig om te kunnen kiemen.

ZIjn ontwikkeling wordt bevorderd door neerslag en temperaturen tussen 15 et 22°C.

Resistente variëteiten: is het beste middel om roest te voorkomen maar deze rasresisttentie is vaak van korte duur.

Teelttechnische maatregelen zoals een late zaai, bestrijding van tarwe-opslag en het respecteren van de teeltrotatie.

Chemische bestrijding stelt geen probleem, perfect efficiënte oplossingen zijn beschikbaar in de markt. Het zijn ook bij bruine roest de vroege aantastingen die te laat worden opgemerkt die de grootste verliezen geven.